اسکار زخم بخیه

اسکار چیست ؟

اسکار یا زخم ترمیم ناقص آسیب های پوستی ناشی از تصادف یا به نوبه دیگر (اسکار زخم بخیه ) ، جراحی یا بیماری مانند آکنه می باشد.

به طور کلی به 3 گروه اصلی تقسیم می شود:

1. هیپرتروفی همراه با تشکیل بافت های اضافی.
2. آتروفیک که مربوط به از بین رفتن بخشی از بافت و جدا شدن پوست است.
3. نورموتروپیک، پوست به حالت عادی برمی گردد و مشکل و مشکلی ندارد اما روشن تر یا تیره تر از پوست اطراف است.

تشکیل اسکار در سوختگی های عمیق

اسکار هنگامی که پوست شما آسیب می بیند، بدن شما به طور طبیعی آسیب را ترمیم می کند. نحوه انجام این تعمیر به عمق آسیب بستگی دارد. اگر فقط لایه های سطحی پوست آسیب دیده باشد، احتمالاً در حین بهبود پوست جدید را خواهید دید. اما برای ترمیم آسیب به لایه های عمیق تر، بدن پوست ضخیم تری را تشکیل می دهد. این بافت ضخیم شده معمولاً تبدیل به اسکار می شود. جای زخم یا جوش در واقع واکنش طبیعی پوست به آسیب است، به شکل بافت برجسته و قرمز رنگ که به مرور زمان سفید می شود یا به صورت گودی همرنگ، تیره یا روشن تر. از سطح پوست ظاهر می شود. اسکار نوع اول را اسکار هیپرتروفیک و نوع دوم را اسکار آتروفیک می نامند.

مکانیسم تشکیل اسکار

مکانیسم تشکیل اسکار به این صورت است که در پوست طبیعی الیافی به شکل تاروپود بافت پوست را تشکیل می دهند. و زمانی که پوست آسیب می بیند به این فیبرها “کلاژن” می گویند. در نتیجه سوختگی، بریدگی یا پارگی، این الیاف می شکند و شکل موازی و ثابت خود را از دست می دهند. و سلول هایی به نام فیبروبلاست به محل آسیب دیده مهاجرت می کنند. این سلول ها مسئول اتصال به لبه های ناحیه آسیب دیده یا آسیب دیده هستند. اما گاهی اوقات، کنترل ناکافی فعالیت می تواند منجر به تشکیل بافت غیرطبیعی شود که زخمی می شود.

قسمت های مختلف بدن و مستعد اسکار

قسمت های خاصی از بدن مستعد ایجاد اسکار هستند، به خصوص در سر و صورت، شانه ها، پشت و سینه. برخی از افراد به طور طبیعی مستعد ابتلا به این بیماری هستند، به خصوص افرادی که پوست تیره یا تیره دارند.بیماری های پوستی مانند آکنه، آبله مرغان، آبله، ویروسی یا باکتریایی یا برخی از عفونت های قارچی. از جمله پورفیری یا زرد زخم و همچنین انواع بریدگی ها و پارگی ها و سوختگی ها در قسمت های مختلف پوست. نکته دیگری که باید به آن توجه کرد این است که معمولاً اسکارهای برجسته یا بیش از حد در همان ناحیه آسیب یا زخم هستند. اما گاهی اوقات این افزایش فراتر از محل آسیب گسترش می یابد و در جایی که پالپ نامیده می شود ضخیم تر، گسترده تر یا بالاتر می شود.

جلوگیری از ایجاد زخم

مهمترین چیز برای جلوگیری از ایجاد زخم، تلاش برای حفظ سلامت پوست و جلوگیری از آسیب به سطح است. در مورد آکنه، گاهی اوقات ضایعات آکنه شدید و عمیق می توانند اسکارهای مختلفی بر جای بگذارند که این یک بیماری شایع است که باید از سنین پایین قبل از رسیدن به مرحله آکنه با دقت و زیر نظر پزشک متخصص درمان شود. برای کنترل تشکیل بافت اسکار. بریدگی ها و زخم هایی که به سرعت و تحت نظارت پزشکی با بخیه یا سایر روش های بسته شدن زخم درمان می شوند، کمتر دچار زخم می شوند. سوختگی ها حتی اگر محدود و سطحی به نظر برسند باید مهم تلقی شوند و در مرحله اول با شستشوی منظم و برداشتن بافت آسیب دیده و استفاده از داروهای موضعی یا خوراکی درمان شوند.

چگونه از شکل گیری اسکار جلوگیری کنیم؟

این موضوع در مورد بیماری های پوستی جدی که پتانسیل ایجاد جای زخم را دارند نیز صدق می کند و درمان مناسب و سریع مهم ترین عامل در پیشگیری از ایجاد اسکار در آینده است.

ترمیم اسکار

امروزه از روش های مختلفی استفاده می شود که اغلب در کلینیک های پوست و بی حسی موضعی انجام می شود. فقط موارد شدید مانند سوختگی های شدید نیاز به بیهوشی عمومی و بستری شدن دارد، اما معمولاً درمان آن نیازی به جراحی سخت و پیچیده ندارد. روش‌های جدید می‌توانند در طول، عرض یا جهت آن تغییراتی ایجاد کنند یا نواحی فرورفته را از بین ببرند و فرم‌های قابل مشاهده را صاف کنند، اما هرگز جوشکاری را به طور کامل حذف نمی‌کنند. روش‌های اصلاح جراحی می‌توانند ظاهر پوست را بهبود بخشند، اما آثاری بر روی پوست باقی می‌گذارند که مطمئناً بهتر از اسکار اصلی هستند.

پیشگیری

1. درصورت بروز زخم، از مراقبت­های به موقع و مناسب استفاده شود
2. توجه و دقت لازم در حین درمان زخم برای رعایت تمیزی و مراقبت های بهداشتی
3. هنگامی که زخم خود را تمیز می‌کنید از آب و صابون کمک بگیرید.
4. هرگز از آب‌ اکسیژنه استفاده نکنیدبع علت تشدید آسیب‌های پوستی
5. نقش بخیه نیز خیلی مهم است، بخیه به بهبود پوست و کاهش اسکار کمک می­کند
6. استفاده از وازلین برای کمک به بهبود پوست آسیب دیده

از محصولاتی که به طور تخصصی برای درمان یا جلوگیری از اسکار طراحی شده‌­اند استفاده شود.